Αδ - «όνειδος» στοίχημα

 

(Πας στοίχημα ότι δεν θα αλλάξω Κόμμα;

                                                                                           Γράφει ο Κίτσος ο Αθαμάνας

                                               Ακροβασία

Ακούμπησε τα χέρια του στο πάτωμα στάθηκε ανάποδα όχι μόνο

με άνεση, σε καθάρια κάθετο, μα περπατούσε κιόλας, έτσι κάπως

 σαν να ‘ κανε το παρελθόν παρόν, και αντίστροφα.

                                                                                        

                                                                          Γιάννης Ρίτσος

Ο πολιτικός λόγος, όπως είναι γνωστό, χαρακτηρίζεται από έντονη  συναισθηματική φόρτιση και ρητορεία. Ενίοτε όλο αυτό το καλαμπαλίκι διανθίζεται και από παπατζίδικες εκφράσεις.

Κάτι παρόμοιο έγινε και προχτές, όταν ο Υπουργός υγείας Κ. Άδωνις Γεωργιάδης προκάλεσε εργαζόμενο στο χώρο της υγείας προτείνοντάς του: Πας στοίχημα ότι δεν θα απολυθεί κανένας από το χώρο της υγείας; 
Καταρχάς οφείλουμε να διευκρινίσουμε πως το στοίχημα στην πολιτική ζωή του τόπου είναι μόνιμο και διαρκές φαινόμενο. Έτσι για τη ροή του λόγου αναφέρομαι στις στοιχηματικές ενασχολήσεις ευυπόληπτων πολιτών μας
 το 1895. Ακριβώς τότε που η χώρα μας βρίσκονταν σε ΕΠΙΣΗΜΗ  ΠΤΩΧΕΥΣΗ, μετέπειτα δε ήρθε ο Διεθνής Οικονομικός Έλεγχος και τα ισοπέδωσε πλήρως… Τώρα, αν ταυτίζονται οι εποχές, ουδόλως ευθύνεται ο κ. Υπουργός.

Ο κόσμος, άλλοι σε κατάσταση απελπισίας και άλλοι έβαζαν στοιχήματα.

Για άλλους φέγγει η μέρα, για άλλους είναι Λαμπρή! 
Εφημερίδα ΣΚΡΙΠ 10/9/18

Επίσης, δεν πρέπει να συγχέουμε την έννοια του στοιχήματος, όπως το παρουσίασε ο κ. Υπουργός με το στοίχημα του παπά  και του παπατζή.

Αν εννοούσε κάτι τέτοιο ο κ. Υπουργός, ασφαλώς και θα τραγουδούσε το περίφημο τραγούδι του Βαγγέλη
Παπάζογλου, όπως χαρακτηριστικά το απέδωσε ο Στελλάκης Περπινιάδης.
Στον παπά τα κονομούσα
και σ’ εσένα τ’ ακουμπούσα
γιατί σ’ είχα στην καρδιά μου
τέλεια νοικοκυρά μου
Έπαιζα και δαχτυλήθρες
μα συ μου ξηγιόσουν τρίχες
κι έτρωγες τα τάλιρά μου
μ’ άλλονε νοικοκυρά μου
Κι αφού μυρωδιά σε πήρα
πρόσεχε ρε κακομοίρα
για εσένα θα ξεκάνω
για στην τούφα θα πεθάνω
Στοίχημα έβαζε και ξανάβαζε πονηρός , όχι πολιτευτής, αλλά βουλευτής του νομού Άρτας. Το στοίχημα ήταν « να αναστήσουμε αυτόν τον τόπο, να ζωντανέψουμε τα παρατημένα χωριά, να ακουστούν οι φωνές των παιδιών
 στην πλατεία. Άμα δεν το πετύχουμε εγώ δεν έχω λόγο ύπαρξης.Βάζω στοίχημα.» Και δεν το πέτυχαν και ούτως ή
 άλλως δεν είχε λόγο ύπαρξης στην πολιτική σκηνή. Πάει κατ’ ανέμ’, αλλά να τα αποτελέσματα του στοιχήματος: 

 

Ο Δήμος Κεντρικών Τζουμέρκων ο πρώτος Δήμος με τον μεγαλύτερο πληθυσμό σε μέση ηλικία. Οι κάτοικοι περιμένουν από τον τέως βουλευτή να εισπράξουν τα στοιχηματικά.
Αμούρες κατσαρές θα πάρουν!
Αλλά, να  κάτι άλλο που μού ήρθε στο μυαλό. Και κείνος ο Μεταξάς στοίχημα δεν έβαζε πως θα εμπεδώσει στους Έλληνες  τον Γ΄ Ελληνικό Πολιτισμό;  Και τον «επέβαλλε» με τα ξερονήσια, βασανιστήρια  και το ρετσινόλαδο…

                                                                         (Να λείπουν τέτοια στοιχήματα)

 

Μα, και εκείνος ο Γεώργιος Παπαδόπουλος όταν λειτουργούσε ως ορθοπαιδικός και έβαζε στο γύψο τον ελληνικό
 λαό, (θα θυμάστε το περίφημο σχιζοφρενικό παραλήρημά του),  στοίχημα είχε βάλει και αυτός ότι θα σώσει την
 Ελλάδα από τον κομμουνιστικόν κίνδυνον. Και την «έσωσε», όπως την έσωσε, μόνο που χάθηκε η Κύπρος!

 

       (Οι στοιχηματίες της εθνικής μας αξιοπρέπειας)

Και επειδή  είναι αλήθεια κ. Υπουργέ πως εγώ, εδώ στα  Τζουμέρκα, είμαι  προνομιούχος, θέλω να πω ότι ζώντας σε καθαρό αέρα και πίνοντας ξινογαλάκι, είμαι απολύτως ασιουμπέιαστος και κατεβάζει η γκλάβα μου ιδέες, ενίοτε και λύσεις στα διάφορα προβλήματα θα προτείνω τρόπους να κερδίσεις το στοίχημα. Και τούτο το κάνω γιατί με συγκίνησε η δήλωσή σας ότι εσείς παλεύετε για το κάλο (τυπογράφε προσοχή στον τόνο)  της πατρίδας, ενώ ο εργαζόμενος για το καλό του κόμματος.
Για την εύρυθμη, λοιπόν, λειτουργία των νοσοκομείων πρέπει να λάβετε τα εξής μέτρα:
Κλινική Ω.Ρ.Λ. Να καταργηθούν  πάραυτα.  Δεν χρειάζεται να ακούμε και καλά. Να σταματήσει και το
τσιουλαύτιασμα του καθενός. Να πάνε  όλοι στις δουλειές τους. Άλλωστε τώρα δεν χρειάζεται το κρυφακούειν.
 Η ΚΥΠ, όχι λάθος η ΕΥΠ προμηθεύτηκε  μηχανήματα ύψιστης ακουστικής απόδοσης.
Δερματολογική κλινική: Υπερπολυτέλεια  και άκρως αναποτελεσματική η χρήση της. Να βράζουμε πικραλίδες και να κάνουμε έμπλαστρα με τσουκνίδες και με ρετσίνι από ρουμπουέλατα. Επίσης να χρησιμοποιούμε αλοιφή από βρασμένα κούμαρα και γκόρτσα.  Θα φτιάξουμε όλοι ένα δέρμα… βελούδινο.
Γαστρεντολογική κλινική: Στομαχικές διαταραχές και στομαχικά προβλήματα δεν υπάρχουν πλέον.
 Μπήκαμε απαξάπαντες στη δίαιτα . Κοντόγιομο θα είναι πάντα το στομάχι. Δεν θα υπάρχει πρόβλημα…
 Να μην χλαπακιάζουμε. Δεν θέλω αντιρρήσεις. Υποψιάζομαι πως θα μου πειτε για κλύσματα κλπ.
Μας τα έχετε κάνει προ πολλού…
 «Στου «κατακλυσμένου» την πόρτα, όσο θέλεις βρόντα».
Μαιευτική κλινική: Δεν χρειάζεται. Οι γυναίκες να τίκτουν εκεί όπου γεννήθηκα και εγώ.
Στην παραστιά, στην παραγωνιά, δίπλα στο τζάκι.  Παράλληλα, προληπτικώς να σταματήσουν οι σιακάδες, οι πατσιαβέλες και τα σκαπέματα.  Τάξη και ηθική. Σε τελική ανάλυση να εφαρμόσουμε και το τσιοκάνισμα.
 Προσοχή όμως μην μείνουν μερικοί ρογκάτσικοι.
Κατόπιν όλων αυτών δεν χρειάζεται να λειτουργήσουν  ενδοκρινολογικές, νεφρολογικές, λοιμωξιολογικές και τόσες άλλες κλινικές.
Ένα πρόβλημα ανακύπτει, αν πρέπει να λειτουργήσουν οι Ψυχιατρικές Κλινικές.
Κατά τη γνώμη μου απαιτείται η λειτουργία τους. Θα χρειαστεί να μας βάλουν όλους σε καταστολή αφού απαξάπαντες πλέον με την πολιτική σας έχουμε και μάλιστα σοβαρά ψυχιατρικά προβλήματα.
Μήπως, «λέω» μήπως….
Με μπερδέψατε για τα καλά κ. Υπουργέ. Για τίποτε δεν μπορώ να βάλω στοίχημα. Μόνο για ένα.
 Κάθε τύραννος παθαίνει αυτά που έπαθε εκείνος ο Αρδιαίος, που τόσο παραστατικά μας, για να μην πάμε στον Πλάτωνα,  παρουσίασε ο Γιώργος Σεφέρης.
 «Επί Ασπαλάθων…»
Ήταν ωραίο το Σούνιο τη μέρα εκείνη του Ευαγγελισμού
Πάλι με την άνοιξη.
Λιγοστά πράσινα φύλλα γύρω στις σκουριασμένες πέτρες
το κόκκινο χώμα κι οι ασπάλαθοι
δείχνοντας έτοιμα τα μεγάλα τους βελόνια
και τους κίτρινους ανθούς.
Απόμακρα οι αρχαίες κολόνες, χορδές μιας άρπας αντηχούν ακόμη…
Γαλήνη.
-Τι μπορεί να μου θύμισε τον Αρδιαίο εκείνον;
Μια λέξη του Πλάτωνα θαρρώ, χαμένη στου μυαλού τα’  αυλάκια ˙
τ’  όνομα του κίτρινου θάμνου
δεν άλλαξε από εκείνους τους καιρούς.
Το βράδυ βρήκα την περικοπή:
«Τον έδεσαν χειροπόδαρα» μας λέει
τον έριξαν χάμω και τον έγδαραν
τον έσυραν παράμερα τον καταξέσκισαν
απάνω στους αγκαθερούς ασπάλαθους
και πήγαν και τον πέταξαν στον Τάρταρο, κουρέλι».
Έτσι στον κάτω κόσμο πλέρωνε τα κρίματά του
Ο Παμφύλιος Αρδιαίος ο πανάθλιος Τύραννος.  
Γιώργος Σεφέρης

Αυτό είναι σίγουρο. Στοιχηματίζω…

Κίτσος ο Αθαμάνας