Η
πρόσφατη δουλειά της Ντίνας Κώτσιου αναφέρεται στην πολυπλοκότητα του
γυναικείου ζητήματος μέσα από τη νοηματική πολυπλοκότητα της Αρτέμιδος, και
ειδικότερα της Βραυρωνίας, της οποίας τον αρχαιολογικό χώρο με το αντίστοιχο
μουσείο, καθιστά η καλλιτέχνης πηγή έμπνευσης για τη δουλειά της.
Από
την Άρτεμη συγκρατεί τη δυναμική πλευρά της «θεάς της φύσης», της «βασίλισσας
των άγριων θηρίων» και «προστάτιδας του ανθρώπου» ως φύση που κορυφώνεται στο
γεγονός του τοκετού. Ταυτόχρονα όμως η Άρτεμις λειτουργεί και ως θεά της κοινωνικής
ένταξης, στο βαθμό που προστατεύει και εκπαιδεύει τα παιδιά προκειμένου να
περάσουν από τη φυσική, «άγρια» παιδική κατάσταση στην κοινωνική, στον
«εξημερωμένο» δηλαδή πολιτισμό. Εμφανίζεται έτσι η θεά με ένα διττό νόημα, της
ελευθερίας της φύσης και του περιορισμού του πολιτισμού.