ΜΕ ΤΟΝ ΒΛΑΝΤΙΜΙΡ ΠΟΥΤΙΝ Ή ΤΩΡΑ Ή ΠΟΤΕ

Γράφει ο Παναγιώτης Αποστόλου

  Στο πρόσφατο παρελθόν, η Γιουγκοσλαβία ήταν ένα κραταιό κράτος. Φρόντισαν όμως, οι «σύμμαχοί» μας να διαμελίσουν αυτή την γειτονική μας χώρα. Έτσι, το 1992 «κατάφεραν» να δημιουργήσουν την απόσχιση τεσσάρων από τις έξη συνιστώσες δημοκρατίες της ενιαίας Γιουγκοσλαβίας. Κατ΄ αυτόν τον τρόπο δημιουργήθηκαν τα νέα κράτη, της Σλοβενίας, της Κροατίας, της Βοσνίας-Ερζεγοβίνης και της ΠΓΔΜ.

Η πέμπτη απόσχιση έγινε το 2006, όταν το Μαυροβούνιο ανακήρυξε την αυτονομία και την ανεξαρτησία του από την Κοινοπολιτεία Σερβίας-Μαυροβουνίου που είχε δημιουργηθεί το 2003. Ακολούθως, το 2008 η Βουλή του Κοσσυφοπεδίου κήρυξε μονομερώς την ανεξαρτησία του από τη Σερβία (αυτόνομες επαρχίες Βοϊβοντίνας και Κοσσόβου). Την απόσχιση αυτή δεν την αποδέχτηκε η Σερβία και προσέφυγε στον ΟΗΕ, ο οποίος στις 8 Οκτωβρίου 2008 ενέκρινε το αίτημα της Σερβίας και παρέπεμψε το θέμα στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης. Παρ΄ όλα ταύτα οι «σύμμαχοί» μας (ΗΠΑ, Γερμανία, Γαλλία, Ηνωμένο Βασίλειο και Ιταλία), θέλοντας να ολοκληρώσουν τον διαμελισμό μιας πάλαι ποτέ ισχυρής χώρας, προχώρησαν στην αναγνώριση του Κοσσυφοπεδίου, ως ανεξάρτητο κράτος. Η Ρωσία και η Κίνα είναι μεταξύ των χωρών που θεωρούν παράνομη αυτή την απόσχιση. Σήμερα στη χώρα υπάρχει ένα ειδικό καθεστώς, που δεν απέτρεψε το ΔΝΤ να κάνει δεκτό το αίτημα του Κοσσόβου και έτσι από τις 8 Μαΐου 2009, είναι επίσημο μέλος του. Επίσης, από 29 Ιουνίου 2009, το Κόσσοβο είναι μέλος της Παγκόσμιας Τράπεζας.

          Αντίθετα, πρόσφατα η Βουλή της Σερβίας ψήφισε νόμο με τον οποίο η Κεντρική Τράπεζα της Σερβίας υποχρεώνεται να λειτουργεί σε όφελος της εθνικής οικονομίας και των αναγκών του Σερβικού λαού και να μην τηρεί τις αποφάσεις της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, του ΔΝΤ και των διεθνών τοκογλύφων-κερδοσκόπων. Έτσι, οι σοσιαλιστές της Σερβίας με μπροστάρη τον πρωθυπουργό Ivica Dacic, εγκαταλείπουν το τραπεζικό σύστημα του ευρωπαϊκού μοντέλου. Όμως, πολύ καλά καταλαβαίνουμε όλοι μας, πως αυτή η απόφαση της Σερβίας είναι από μόνη της δυναμίτης στα θεμέλια της επιβολής της Τραπεζικής Δικτατορίας. Και για το λόγο αυτό υπήρξαν τεράστιες αντιδράσεις από πλευράς της Ευρωπαϊκής Ένωσης και του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, αφού εύλογα εκτιμούν ότι η Σερβία με αυτήν της την απόφαση αναστατώνει κυριολεκτικά τη διεθνή τραπεζική «σταθερότητα» και πιθανότατα δημιουργεί προβλήματα στην υλοποίηση των σχεδίων τους. Γιατί δεν μπορούν να γνωρίζουν, ούτε φυσικά να ελέγξουν την διαφαινόμενη αντίδραση και άλλων κρατών και μάλιστα της Ευρωζώνης, όπως η Ισπανία και η Ιταλία.

          Είναι επίσης, πασίγνωστο πως η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα των Εβραιοσιωνιστών εκφράζει και υλοποιεί στο ακέραιο την πολιτική της Νέας Τάξεως Πραγμάτων και της Παγκοσμιοποιήσεως. Όλα τα μέλη-κράτη της Ευρωπαϊκής Ενώσεως, είναι όμηροι αυτής της Τραπεζικής Κατοχής και οι κυβερνήσεις τους είναι απόλυτα ελεγχόμενες από αυτή την ομερτά που θέλει να επιβάλλει την Παγκόσμια Κυβέρνηση. Για να επιτευχθεί ο στόχος τους, όσο το δυνατόν πιο σύντομα, θα πρέπει να μπορούν να θέσουν υπό τον έλεγχό τους και όλα τα υπόλοιπα κράτη του πλανήτη. Δηλαδή, θα πρέπει να έχουν τον απόλυτο έλεγχο της Κεντρικής Τράπεζας του κάθε κράτους.  

          Στο πλαίσιο λοιπόν, αυτής της λογικής της Ν.Τ.Π εντάσσεται και η απόλυτη υποδούλωση της πατρίδας μας! Έτσι, εκτελώντας συντεταγμένο σχέδιο όλα τα χρόνια της Μεταπολιτευτικής Ελλάδας, μας τροφοδοτούσαν με δανεικά και αγύριστα που είχε ως αποτέλεσμα να μπορούν σήμερα να μας ελέγχουν απόλυτα. Μας οδήγησαν αφ΄ ενός μεν στις δαγκάνες του Δ.Ν.Τ και ακολούθως διά μέσω πρόθυμων και υποταγμένων Εθνοπροδοτών, άλωσαν τα κυριαρχικά δικαιώματα της χώρας μας, με την ταυτόχρονη παραίτησή μας από κάθε δικαίωμα προστασίας μας. Τούτο έγινε με την υπαγωγή μας στο Αγγλικό Δίκαιο (Δίκαιο των δανειστών). Αφ΄ εταίρου δε, αφού πρώτα εκποιούν την Δημόσια περιουσία της Ελλάδος σε εξευτελιστικές τιμές, προχωρούν ακολούθως διά μέσω δυσβάστακτων οικονομικών φόρων στην αρπαγή για ένα κομμάτι ψωμί και της ιδιωτικής περιουσίας. Το επόμενο βήμα θα είναι να φορολογήσουν και τις καταθέσεις των Ελλήνων, προκειμένου να αφαιρέσουν από τους Έλληνες και το τελευταίο αμυντικό τους οχυρό. Η ολοκλήρωση των σχεδίων της Ν.Τ.Π θα πραγματοποιηθεί με τον διαμελισμό της πατρίδος μας, στα πρότυπα της Γιουγκοσλαβίας. Όμως, η μεγάλη τους δυσκολία παραμένει στο Όμαιμον, Ομόγλωσσον και Ομόθρησκον του Ελληνικού Έθνους.

          Ωστόσο, το έργο τους επί δεκαετίες εξυφαίνεται και την Θράκη μας διαφεντεύει το Τούρκικο Προξενείο της Κομοτηνής και η πλειάδα «Τούρκικων» οργανώσεων, που δρουν ανενόχλητες παρά τις ανέκκλητες αποφάσεις του Αρείου Πάγου που τις έχει κηρύξει παράνομες. Η κυβερνητική ανοχή, ατολμία και αδιαφορία (όλων των μεταπολιτευτικών κυβερνήσεων) επιτρέπει στην Τουρκία να διεισδύει οικονομικά στην Θράκη μας και να κηδεμονεύει τον χειμαζόμενο πληθυσμό της. Ο πληθυσμός της Μουσουλμανικής μειονότητας αυξάνεται ραγδαία σε αντίθεση με τον Χριστιανικό πληθυσμό που έχει σοβαρό δημογραφικό πρόβλημα. Το  όνομα της Μακεδονίας το έχουμε ήδη εκχωρήσει στους γυφτοσκοπιανούς και απομένει μόνο ο γεωγραφικός προσδιορισμός. Οι Αλβανοί καθημερινά εγείρουν θέμα «Τσαμουριάς» και θέτουν ως πρώτο ζήτημά τους στους Διεθνείς οργανισμούς την διεκδίκηση από μέρους τους, εδαφών της Θεσπρωτίας. Η κυριαρχία μας στο Αιγαίο καθημερινά αμφισβητείται από τους Τούρκους και η παραβίαση του εναέριου χώρου μας από τα τουρκικά μαχητικά γίνεται καθημερινά, υπενθυμίζοντάς μας την αποδοχή μας περί γκρίζων ζωνών στην περιοχή των Ιμίων και πως δεν πρέπει να ξεχνάμε πως ακόμη ισχύει το “casus belli”. 

          Και ενώ όλα αυτά καταγράφονται στην περιοχή μας, στα βόρεια της Ευρώπης παρακολουθούμε την αναγεννημένη Παγκόσμια κυρίαρχη δύναμη, τη Ρωσία του Πούτιν. Ο οποίος επιδεικνύει  μια επιθετική πολιτική έναντι της Ε.Ε. και των ΗΠΑ, και η οποία επέφερε την προσάρτηση της χερσονήσου της Κριμαίας, στην Ρωσική επικράτεια. Μια στρατηγική κίνηση που πραγματοποιήθηκε υπό το καθεστώς της αμυντικής προστασίας της χώρας από τις επεκτατικές βλέψεις των «συμμάχων» μας, στο μαλακό υπογάστριο της Ρωσίας (Ουκρανία). Ταυτόχρονα, ο στρατηγικός σχεδιασμός της Μόσχας, είναι ο έλεγχος της Ανατολικής Μεσογείου. Και αυτός ο έλεγχος περνάει από την Ελλάδα. 

          Στο πλαίσιο αυτού του σχεδιασμού ήταν η συμφωνία το 2007 στο Μπουργκάς της Βουλγαρίας, μεταξύ Ρωσίας, Ελλάδος και Βουλγαρίας για την κατασκευή του διαβαλκανικού αγωγού μεταφοράς αργού πετρελαίου από το Βουλγαρικό λιμάνι του Μπουργκάς στην Αλεξανδρούπολη. Μια συμφωνία που ολοκληρώθηκε στις 17 Μαρτίου 2007, στην Αθήνα, όπου οι τρεις χώρες υπέγραψαν την τελική συμφωνία κατασκευής του αγωγού που το χρονοδιάγραμμα όριζε την αποπεράτωσή του στο τέλος του 2010. Όπως επίσης, το 2007, στην Κωνσταντινούπολη, συμφωνήθηκε από τους Πρωθυπουργούς της Ελλάδος (Κώστα Καραμανλή) και της Ρωσίας (Βλαδιμίρ Πούτιν) η κατασκευή και εκμετάλλευση του αγωγού φυσικού αερίου South Stream, και στις  30 Ιουνίου 2008, στη Μόσχα, οι Πρωθυπουργοί των δυο παραπάνω χωρών υπέγραψαν την επίσημη διακρατική συμφωνία. Ο Ρωσικός αγωγός φυσικού αερίου θα διερχόταν στον Ελληνικό χώρο από τη Βουλγαρία  και μέσω της Μακεδονίας και της Ηπείρου θα κατέληγε στην Ηγουμενίτσα. Είχε προβλεφθεί  πως το 2014 θα είχε ολοκληρωθεί η κατασκευή του και θα άρχιζε άμεσα η εκμετάλλευση του φυσικού αερίου που τελικό προορισμό θα είχε την Ιταλία. Ο αγωγός θα παρείχε δέκα δις κυβικά μέτρα φυσικό αέριο το χρόνο και την εκμετάλλευση θα είχαν κατά 50% οι εταιρείες ΔΕΣΦΑ και η Gazprom (Ρωσική). Δυστυχώς όμως, οι επίσημες αυτές διακρατικές  συμφωνίες που ήταν ένα τεράστιο βήμα για την Ελλάδα ως προς την οικονομική ανάπτυξη της χώρας μας, μιας και αποτελούσαν τότε τα μεγαλύτερα αναπτυξιακά έργα της Νότιας και Κεντρικής Ευρώπης, τορπιλίστηκε από τον Γιώργο Παπανδρέου, όταν και ανέλαβε Πρωθυπουργός της χώρας μας. 

          Συνεπώς, σήμερα αυτό το πλεονέκτημά μας, που απορρέει από τον διακαή πόθο της Ρωσίας για τον έλεγχο της Ανατολικής Μεσογείου, θα το εκμεταλλευτούμε; Σήμερα, που η πατρίδα μας είναι εγκλωβισμένη στο θανάσιμο σφιχταγκάλιασμα της τρόικα, θα βρει τη δύναμη να κάνει άνοιγμα προς τη Ρωσία, με σκοπό την επανενεργοποίηση των δυο ενεργειακών αγωγών; Αυτό το θέλει ο Πούτιν, ειδικά μετά τα εξελισσόμενα γεγονότα της Ουκρανίας, από όπου περνάει η τροφοδοσία του φυσικού αερίου όλης της Ευρώπης! Εμείς θα το εκμεταλλευτούμε; Ή θα περιμένουμε να ολοκληρωθεί το σχέδιο της Νέας Τάξεως Πραγμάτων με την ανεξαρτητοποίηση της Κρήτης, προκειμένου να είναι πολύ πιο εύκολη η εκμετάλλευση του φυσικού αερίου που βρίσκεται στο θαλάσσιο χώρο μεταξύ Κρήτης και Γαύδου, για να μην έχουν ανάγκη τη Ρωσία; Και αν για κάποιους εφησυχασμένους, αυτό το σενάριο φαντάζει παράλογο, σας παραπέμπω σε όσα πιο πάνω ανέφερα για τον άρον-άρον διαμελισμό της Γιουγκοσλαβίας!!!